การเดินทางเหมือนการดำเนินชีวิต
มีเป้าหมายอยู่ข้างหน้า ที่ผ่านมาทุกเส้นทางกลายเป็นอดีต
บางคนรีบเร่งตะเกียกตะกาย ลืมมองความงามข้างทางชีวิต
บางเส้นทางเปล่าเปลี่ยวขรุขระ เหนื่อยและยากจนต้องพักไว้ก่อน
เมื่อพลังพร้อมก็ต้องก้าวต่อ มีสายไหนบ้างหนอที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
โลกว้าง ทางแคบ
แต่ก่อนคิดว่าโลกนี้ มีแต่สีขาวกับสีดำ
นั่นมันคงจะมีอยู่ เพียงแค่ในตำนาน
โลกปัจจุบันแห่งความจริง โลกเป็นสีเทา
ยิ่งได้เห็นโลกกว้าง ดูเหมือนตัวเรายิ่งเล็กลง
ยิ่งเลือกทางเดินแค่ไหน ดูเหมือนทางยิ่งแดบลง
เผลอประเดี๋ยวเดียว ไฉนมีแต่ศรีธนญชัย
